Het Edisonplein als “huiskamer” voor kinderen, lezen we als doelstelling in het wedstrijdreglement. En het plein als gebruiksruimte met als voornaamste ingrediënt spelaanleidingen/speluitdagingen. Laat de kinderen daarom met blokken spelen: door blokken als speelobjecten en schuilgelegenheden in de openbare ruimte te plaatsen en dezelfde blokken in te zetten voor een woning op de sokkel. De kinderen geven vorm zo aan de ruimte van het Edisonplein, en met de opbouw op de hoeksokkel Edisonplein-2eFranklinstraat zal het niet anders zijn. Spelenderwijs zijn de blokken (kubussen van 2,5m) op de sokkel in 4 lagen op elkaar gestapeld. De schaal van de woning is niet meteen afeesbaar, de blokken zijn immers kinderlijk op elkaar gestapeld. Het interieur bestaat wisselend uit 3 en 4 niveaus. De verschillende vloerniveaus zorgen voor ruimtelijke beleving en met de verschillende doorkijkjes (naar opzij, omhoog en omlaag) ontstaan verrassende perspectieven naar de wijk. De blokken met hun afzonderlijke kleuren lopen in het interieur door waarmee de woning de beleving van een “klimrek” krijgt. De minimale maat van de blokken versterkt dat gevoel. De woning wordt opgebouwd uit een houten skelet als draagstructuur, houten vloeren en voor de buitenwanden een invulling van sandwichpanelen met hoogwaardige isolatie. De buitenzijde worden bekleed met nader te bepalen gekleurde platen zodat de kleurrijke blokken het beeld zullen bepalen. Binnen het houtskelet is (met de de kubus als moduul van 2,5m) een minimale hoogte van 2,3 m altijd aanwezig, genoeg vrije hoogte voor de dienstvertrekken. Ter plaatse van verblijfsruimtes is de hoogte meer dan 2,6m waardoor een ruimtelijk divers beeld ontstaat en voldaan wordt aan de eisen in het bouwbesluit. Al naar gelang de wens kan de verhouding tussen hoge en lage ruimtes worden aangepast, Binnen het stramien is een vrije indeling en fexibele maatvoering (middels een blok meer of minder) denkbaar.
De stapeling van de blokken herbergt zo een woning, ook al is dat niet meteen zichtbaar. De gevels zijn abstract gelaten omwille van het mysterie van de blokken. Het blokkenobject van de woning legt een verbinding met de wijk en de belevingswereld van het kind op het plein (waar mogelijk vergelijkbare blokken worden ingezet als speeltoestellen). Met de stapeling van blokken is van de woning een toren gemaakt, waardoor de wijk zijn verticale herkenningspunt krijgt. En natuurlijk met een klok, zodat buiten spelende kinderen kunnen zien wanneer het tijd is om naar huis te gaan.
